Yankı metaforu tüm proje boyunca devam ediyor. Bir yankı her zaman orijinal sesin dönüştürülmüş tekrarıdır; Hiçbir zaman aynısı olmaz ama kökeniyle derin bir bağını sürdürür. Kalıcılık ile değişim arasındaki bu gerilim, küratöryal önerinin özünü oluşturuyor. Bu sergide bir araya getirilen işler, kimliğin sabit bir öz olarak ele alınmasından ziyade, çevre, beden, dil ve hafızayla ilişki içinde yapılandırılan dinamik, değişken ve bazen çelişkili bir süreç olduğunu savunuyor.