Bu dönem stüdyo, ekolojik, kültürel ve toplumsal sınırların hafıza, yeniden kullanım ve birlikte varoluş aracılığıyla kesiştiği ve dönüştüğü bir eşik alanı olarak Çanakkale'yi araştırıyor. "Mekanlar Arası Arayüz: Hafızanın İzlerindeki Karşılaşmalar ve Süregelen
Mekân Yapımı" teması altında oluşturulan çalışma, mimarlığın ekolojik sınırların yeniden kullanımı, mevcut işlevlerin geri dönüşümü ve enerji, tarım, eğitim, edebiyat, müzik ve görsel sanatların esnek süreçleri yoluyla geçmişi ve bugünü nasıl bütünleştirebileceğini araştıracak. İnşa deyimleri, fon akışları, tasarım aktivizmi ve maddi yinelemelerle şekillenen tipolojileri kullanarak öğrenciler, dirençli gelecekler ve radikal vizyonlar üzerine spekülasyon yapacak ve mimarlığı hafıza, ekoloji ve kolektif kentsel yaşam arasında bir karşılaşma ortamı olarak konumlandıracak.
“Çanakkale'de Belleğin İzleri ve Süregelen Mekan Yapımı” ile ilişkili olarak eşik bölgeleri ve arayüz alanları kavramı, kentsel değişimin ritmini (duraklamalarını, hızlanmalarını ve kopuşlarını) bir geçiş ve etkileşim alanı içinde çerçeveleyen yol gösterici bir metafor işlevi görüyor. Stüdyo, maddi ve maddi olmayan mimari izlerin, spa ve sosyal değişim için yeni etkileşim biçimleri üretmek üzere nasıl etkinleştirilebileceğini inceleyecek.