Inglés - Turco traducción

O kısmı sevmene çok sevindim; tam da hedeflediğim denge buydu: Aralarında ikinci doğaları gibi hissettiren kolay takılmalar, sıcaklık ve sessiz bir sevgiyle sarmalanmış.

Bu tonu sürdürelim; hâlâ evcimen, hâlâ samimi, ama sanki odada onlarla oturuyormuşsunuz gibi hissettiren o kolay sohbet akışıyla. Akşamın ilerleyen saatlerine, bebek uyuduktan sonra geçeceğiz.


---

Kahkahadan Sonra Sessizlik

Oda şimdi loştu, güneş ışığının son ışıkları zeminde yumuşak çizgiler halinde uzanıyordu. Dışarıda, cırcır böcekleri akşam şarkılarını söylemeye başlamıştı; sessizliği dolduran alçak, istikrarlı bir ritim.

Bebek kısa bir süre önce uykuya dalmıştı, hâlâ rüyalarında hafifçe gülümsüyordu. Beşikten ayrılan son kişi Zizhen oldu, küçük battaniyeyi yavaş ve dikkatli elleriyle sarıyordu. İfadesi huzurluydu ama gözleri asla gerçekten kaybolmayan o sessiz inanmazlıkla parlıyordu; sanki bu yeni hayatın her nefesi onu hala şaşırtıyormuş gibi.

Masanın üzerine yarı yarıya yayılmış olan Jingyi, sırıtarak izliyordu. "Biliyor musun," dedi, "seni hiç bu kadar sabırlı göreceğimi düşünmezdim. Biri bana söyleseydi, deli olduklarını söylerdim."

Zizhen arkasına bakmadı, sadece hafifçe güldü. "Ve yine de buradasın, olup biteni izliyorsun."

"Sanırım bebek senden o tonu alabilen tek kişi," dedi Jin Ling masanın diğer tarafından, sesi alçak ama eğlenceliydi. "Neredeyse... dingin."

"Neredeyse?" Zizhen sırıtacak kadar dönerek tekrarladı.

Yanında oturan Sizhui, dördüne de çay doldurdu, porselenlerin sessiz şıngırtısı kahkahalarının arasında yankılandı. "Bizim aramızda huzur nadirdir," dedi usulca. "Bence sürdüğü sürece tadını çıkarmalıyız."

Jingyi eğilip fincanını aldı. "Bebek konuşmaya başladığında çıkan sesi özlemeyeceğini iddia etme."

"Ah, özleyeceğim," diye itiraf etti Sizhui, onları her zaman savunmasız bırakan o nazik dürüstlükle. "Ama yine de sessizliği özleyeceğim."

Bir süre hiçbir şey söylemediler - sadece birlikte oturup akşamın seslerinin etraflarını sarmasına izin verdiler. Sessizlik değildi bu; dolu hissettiren bir evin yumuşak uğultusuydu.

Sonra Jin Ling daha hafif bir sesle tekrar konuştu. "Biliyor musun," dedi, "bugünkü kahkahanın benim yüzümden olduğunu."

Jingyi çayını boğazına kaçırdı. "Sen mi? Sadece orada duruyordun!"

"Orada sevimli bir şekilde duruyordun," diye düzeltti Jin Ling, sırıtarak.

Zizhen arkasına yaslanıp başını sallayarak güldü. "Yeni doğan bebeklerde cazibenin işe yaradığından emin değilim Ling."

Sizhui'nin dudakları seğirdi. "Belki de henüz işe yaramıyor."

Bu, kelimeler kaybolduktan uzun süre sonra bile devam eden yumuşak bir kahkaha dalgasına yol açtı.

Zizhen oturduğu yerde uykuya dalmaya başlayınca, Sizhui boş bardakları alıp masayı toplamaya başladı. Jingyi ve Jin Ling, hâlâ yarı çekişerek, yarı yardım ederek onları takip ettiler; biri feneri yaktı, diğeri ondan daha yorgunmuş gibi yaptı.

Son lamba söndüğünde hava ısınmış, ev tekrar sessizleşmişti. Zizhen beşiğin yanında çoktan uyumuştu, bir kolunu bebeğin yanında koruyucu bir şekilde kavuşturmuştu.

Sizhui durakladı, onları uzun bir süre izledi; Zizhen'in saçları dağılmıştı, bebeğin nefes alış verişi hafifçe inip kalkıyordu, odayı kutsal bir şey gibi dolduran huzur vardı.

Diğerlerine döndü ve fısıldadı, "Gerçekten iyi bir şey yaptık, değil mi?"

Jingyi aşağı baktı, aniden yumuşadı. "Evet," dedi bir an sonra. "Gerçekten de öyle yaptık."


---

Buradan Zizhen'in ilk uyandığı ve bebekle tekrar etkileşime girdiği ertesi sabaha mı devam edeyim yoksa birkaç gün sonrasına, ailelerin ziyarete gelmeye başladığı zamana mı atlayayım?