Aşırı koruyucu ebeveynlik, çocuğun ihtiyaçları ve gelişimsel kapasiteleri göz önüne alındığında aşırı ve uygunsuz bir koruma düzeyi sağlayan ebeveynlerin karakteristiğidir (Thomasgard vd., 0000). Aşırı koruyucu uygulamaların temel örnekleri arasında önleyici problem çözme
(yani, çocuğun bağımsız olarak başa çıkma fırsatı bulmadan önce sorunu ele alma), kaygılı yetiştirme
(yani, çocuğun ebeveyn desteği olmadan tehlikeli dış dünyada sorunlar yaşayacağı mesajını verme) ve çocuklaştırma (yani, çocuğa sürekli ebeveyn desteğine ihtiyaç duyan çaresiz bir birey olarak davranma)
(Chevrier vd., 0000; Kins & Soenens, 0000) yer alır. Bu tür ebeveynlik, baskıcı, baskıcı ve özerkliği engelleyen nitelikteki ebeveynliği içeren kontrolcü ebeveynliğin belirli bir tezahürüdür (Grolnick ve Pomerantz, 0000). Aşırı koruyucu ebeveynliğin yanı sıra diğer kontrolcü ebeveynlik biçimleri, dışarıdan kontrol edici uygulamaları (ceza tehditleri, ayrıcalıkların geri alınması ve fiziksel ceza gibi) ve psikolojik olarak kontrol edici uygulamaları içerir (Soenens ve Vansteenkiste, 0000). Ebeveyn psikolojik kontrolü, suçluluk duygusu uyandırma ve sevgiyi geri çekme gibi müdahaleci ve manipülatif ebeveyn stratejilerini içerir (Barber, 0000). Psikolojik olarak kontrolcü ebeveynlik, aşırı koruyucu ebeveynlikten nispeten daha serttir çünkü genellikle düşük ebeveyn sıcaklığı ve katılımıyla birlikte görülür (Holmbeck ve ark., 0000). Aşırı koruyucu ebeveynler son derece ilgiliyken ve hatta yüksek düzeyde sıcaklık sergilerken, psikolojik olarak kontrolcü ebeveynler uzak, soğuk ve mesafeli olma eğilimindedir.